Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Ad eos igitur converte te, quaeso. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Duo Reges: constructio interrete. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Oratio me istius philosophi non offendit; Praeteritis, inquit, gaudeo. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Hic ambiguo ludimur. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?

Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Nam

et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. De quibus cupio scire quid sentias. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Bork Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Audeo dicere, inquit. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Refert tamen, quo modo. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Sed quoniam et advesperascit et mihi

ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.

Non est igitur voluptas bonum. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Ad eos igitur converte te, quaeso.

Itaque contra est, ac dicitis; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Beatus sibi videtur esse moriens. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.