Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Sin aliud quid voles, postea. Quae contraria sunt his, malane? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; At multis se probavit. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. At coluit ipse amicitias. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Sin laboramus,

quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Facillimum id quidem est, inquam. Esse enim, nisi eris, non potes. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Duo Reges: constructio interrete. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Ostendit pedes et pectus.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. De quibus cupio scire quid sentias. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Utilitatis causa amicitia est quaesita. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione

honestatis?

Est, ut dicis, inquit; An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Quod equidem non reprehendo; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Ostendit pedes et pectus. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? At iste non dolendi status non vocatur voluptas.