Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Id mihi magnum videtur. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Urgent tamen et nihil remittunt. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Non est igitur voluptas bonum. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Primum in nostrane potestate est,

quid meminerimus? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Duo Reges: constructio interrete. Bork Urgent tamen et nihil remittunt. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Non igitur bene. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Non potes, nisi retexueris illa. Itaque his sapiens semper vacabit. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Hoc non est positum in nostra actione. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quippe: habes enim a rhetoribus; Restinguet citius, si ardentem acceperit. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Vide, quaeso, rectumne sit. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Huius ego nunc auctoritatem sequens

idem faciam. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Collatio igitur ista te nihil iuvat.