Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quis istum dolorem timet? Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Nulla erit controversia.

Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. In schola desinis. Quid censes in Latino fore? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Sed potestne rerum maior esse dissensio?

An hoc usque quaque, aliter in vita? Nihil illinc huc pervenit. Murenam te accusante defenderem. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Duo enim genera quae erant, fecit tria. An hoc usque quaque, aliter in vita? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Recte dicis; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Sumenda potius quam expetenda. Ex rebus enim

timiditas, non ex vocabulis nascitur. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere? Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Duo Reges: constructio interrete.

Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Immo videri fortasse. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Recte, inquit, intellegis. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Confecta res esset. Sed ego in hoc resisto; Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Quonam, inquit, modo? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.