Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.

Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Restatis igitur vos; Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Cave putes quicquam esse verius. Quonam modo?

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tenent mordicus. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse

vultis. Neutrum vero, inquit ille. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Equidem e Cn. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Si enim ad populum me vocas, eum. Oratio me istius philosophi non offendit;

Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Summus dolor plures dies manere non potest? Falli igitur possumus. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Bork Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio,

inquit. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Tamen a proposito, inquam, aberramus. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Duo Reges: constructio interrete. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

At, si voluptas esset bonum, desideraret. Bork Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Erat enim Polemonis. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Igitur ne dolorem quidem. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Refert tamen, quo modo.