Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Sumenda potius quam expetenda. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Bork
Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae
sunt. Primum quid tu dicis breve? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?
Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Laboro autem non sine causa; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ea possunt paria non esse.
Cur deinde Metrodori liberos commendas? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Praeclare hoc quidem. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Duo Reges: constructio interrete. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quo modo autem philosophus loquitur? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. An eiusdem modi? At ille non pertimuit saneque
fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Nederlands
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek