Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. At hoc in eo M. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quod iam a me expectare noli. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Duo Reges: constructio interrete. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Utrum igitur tibi litteram

videor an totas paginas commovere? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Cave putes quicquam esse verius. Sed plane dicit quod intellegit. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Et quidem, inquit, vehementer errat; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Nam si +omnino

nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. An eiusdem modi? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Utilitatis causa amicitia est quaesita. Poterat autem inpune; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?