His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quae duo sunt, unum facit. Odium autem et invidiam facile vitabis. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Facillimum id quidem est, inquam. Bork Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Bork Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Utram tandem linguam nescio? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Duo Reges: constructio interrete. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?
Sit enim idem caecus, debilis. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. At certe gravius. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Quod quidem iam fit etiam in Academia. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Illi enim inter se dissentiunt. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.
Non autem hoc: igitur ne illud quidem. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quis Aristidem non mortuum diligit? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
At iam decimum annum in spelunca iacet. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus
perquirendisque deterreantur? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
Itaque contra est, ac dicitis; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Nederlands
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek