Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Quonam, inquit, modo? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Hos contra singulos dici est melius. De vacuitate doloris eadem sententia erit. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.
Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur
omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Illud non continuo, ut aeque incontentae. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Nunc de hominis summo bono quaeritur;
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Bork Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Vide, quaeso, rectumne sit. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Frater et T. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Nulla erit controversia. Vide, quaeso, rectumne sit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
Pugnant Stoici cum Peripateticis. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Laboro autem non sine causa; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Beatus sibi videtur esse moriens. Respondent extrema primis,
media utrisque, omnia omnibus.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Duo Reges: constructio interrete. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Sed quid sentiat, non videtis. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Nederlands
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek