Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Coniunctio autem cum honestate vel voluptatis vel non dolendi id ipsum honestum, quod amplecti vult, id efficit turpe. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;

Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Quae est igitur causa istarum angustiarum? Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Hos contra singulos dici est melius. Duo Reges: constructio interrete. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ut necesse sit

omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quis istud possit, inquit, negare? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Sed tamen intellego quid velit. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Ut id aliis narrare gestiant? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Restatis igitur vos; Nam de isto magna dissensio est.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Omnia peccata paria dicitis. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis

artibus comparandis? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.