Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. An nisi populari fama? Praeteritis, inquit, gaudeo. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Hunc vos beatum; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Sint ista Graecorum; Quaerimus enim finem bonorum. Confecta res esset.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Respondeat totidem verbis. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Ea possunt paria non esse. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Duo Reges: constructio interrete. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.
Num quid tale Democritus? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Scrupulum, inquam, abeunti; Odium autem et invidiam facile vitabis. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Haeret in salebra. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc,
quam dico. Inde igitur, inquit, ordiendum est.
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. Quae duo sunt, unum facit. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Suo genere perveniant ad extremum; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quae cum essent dicta, discessimus. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quid Zeno?
Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Bork Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Eademne, quae restincta siti?
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici
beatam vitam perfectione virtutis; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Nederlands
Italiano
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek