Recte, inquit, intellegis. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Omnis enim est natura diligens sui. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?
An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Summus dolor plures dies manere non potest? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sed haec omittamus; Duo Reges: constructio interrete. Quid adiuvas? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.
Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Hoc tu nunc in illo probas. Sed fac ista esse non inportuna; Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
Summum ením bonum
exposuit vacuitatem doloris; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sed fac ista esse non inportuna;
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Bork Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? At, si voluptas esset bonum, desideraret.
Quid, de quo nulla dissensio est? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Sed quot homines, tot sententiae; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.
Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
English
Arabic
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Nederlands
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek