Nescio quo modo praetervolavit oratio. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Gerendus est mos, modo recte sentiat.

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Eaedem res maneant alio modo. Inde igitur, inquit, ordiendum est.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Sed ego in hoc resisto; Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Ut pulsi recurrant? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Quid de Pythagora?

Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Scisse enim te quis coarguere possit? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Nonne videmus

quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Duo Reges: constructio interrete. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quid est enim aliud esse versutum?

Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Si autem id

non concedatur, non continuo vita beata tollitur. An eiusdem modi? Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Bork