Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Poterat autem inpune; Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.

Cur post Tarentum ad Archytam? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Verum hoc idem saepe faciamus. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Bork

Graccho, eius fere, aequalí? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quid ergo aliud intellegetur nisi

uti ne quae pars naturae neglegatur? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Frater et T. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Cur id non ita fit?

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Sed plane dicit quod intellegit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Avaritiamne minuis? Sit sane ista voluptas. Sint modo partes vitae beatae.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego

non intellego? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Dat enim intervalla et relaxat. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Bork Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Duo Reges: constructio interrete. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.