Qui est in parvis malis. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quid censes in Latino fore? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Eaedem res maneant alio modo. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Age, inquies, ista parva sunt. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quae cum essent dicta, discessimus. Immo videri fortasse. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sint ista Graecorum; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Quamquam tu hanc copiosiorem
etiam soles dicere. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Cave putes quicquam esse verius. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. At hoc in eo M. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Duo Reges: constructio interrete. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Age, inquies, ista parva sunt. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quod non faceret,
si in voluptate summum bonum poneret.
English
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Nederlands
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek