Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quod cum dixissent, ille contra. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Tamen a proposito, inquam, aberramus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Ut pulsi recurrant? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Nemo igitur esse beatus potest. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Duo Reges: constructio interrete.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed plane dicit quod intellegit. Deinde disputat,
quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Nihilo magis. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Quis istud possit, inquit, negare? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Torquatus, is qui consul cum Cn. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Hoc sic expositum dissimile est superiori. In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi
debuerunt; Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?