Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Torquatus, is qui consul cum Cn. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.
Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Falli igitur possumus. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.
Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Nam adhuc, meo fortasse
vitio, quid ego quaeram non perspicis. Sed quot homines, tot sententiae; Hos contra singulos dici est melius. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Duo Reges: constructio interrete. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Reguli reiciendam; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Virtutis, magnitudinis animi,
patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Age, inquies, ista parva sunt. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium.
Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Turkish
Nederlands
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek