Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Equidem e Cn. Avaritiamne minuis? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Erat enim res aperta. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura

boni; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Frater et T. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.

Duo Reges: constructio interrete. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Sint modo partes vitae beatae. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar?

Ita prorsus, inquam; At enim hic etiam dolore. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a

te dicta sunt refellentem. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Is es profecto tu. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Bork Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt.