Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Sed ille, ut dixi, vitiose. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Bonum integritas corporis: misera debilitas. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. Bork Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Duo enim genera quae erant, fecit tria. At eum nihili facit; Quorum altera prosunt, nocent altera. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Sed haec nihil sane ad rem; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed

etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Suo genere perveniant ad extremum; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Nunc de hominis summo bono quaeritur; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Bork Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Duo Reges: constructio interrete. Maximus dolor, inquit, brevis est.

Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Hos contra singulos dici est melius. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Si longus,

levis dictata sunt. Minime vero istorum quidem, inquit. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Sed quid sentiat, non videtis. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?